SIKINTILARA DAYANIYORUM! (2)

SIKINTILARA DAYANIYORUM! (2)

SIKINTILARA ÖVÜNMEK

Orhan Gencebay’ın “Kaderimin Oyunu” şarkısını birlikte dinledikten sonra aşağıdaki soruları yanıtlayalım.

Şarkıdaki kişi sıkıntılarını nasıl yorumluyor, onlara ne anlam veriyor?

Duygusal açıdan sıkıntılarına nasıl tepki gösteriyor? Bu tepkileri kendiniz veya yakınlarınız hangi durumlarda veriyorsunuz?

Kutsal Kitap’ta, “sıkıntılarla da övünüyoruz” diyor (Romalılar 5:3). Peki; Sizce sıkıntılarla nasıl övünülür?

KADERİN CİLVESİ İŞTE

Neyzen Tevfik′in Felek adlı şiirini okuyalım ve sonrasındaki soruları grubumuzda cevaplayalım:

Yamansın her zaman aldattın beni, 

Kâh düşürdün kâhi kaldırdın felek! 

Mecnun′sun diyerek leylâ peşinden, 

Issız vâdilere saldırdın felek! 

Rehbersin dedin ben ise kördüm, 

Elimle başıma çok çorap ördüm. 

Kendimi bıraktım âlemi gördüm, 

Hesapsız günahlar aldırdın felek! 

Şifadır dedin zehir tattırdın, 

Gençliğin okunu boşa attırdın, 

Körlerin yurdunda ayna sattırdın, 

Çıkmaz sokaklara daldırdın felek! 

Barışmadı gönlüm merd ile zenle, 

Ne bir iş bilenle, ne boş gezenle 

Hicran köşesinde bozuk düzenle, 

Neyzen′e her telden çaldırdın felek! 

Sizce burada felek diye tabir edilen nedir?

Felek bir kişi olsa, bu kişiyi nasıl tasvir edebilirsiniz?

Sizce feleği (kaderi) güvenilmez kılan özellikler nelerdir?

SIKINTILAR KADERİN OYUNU DEĞİL, TANRI′NIN ARACIDIR

Geçen derste gördüğümüz gibi, günahın yargısı olarak yaratılış “amaçsızlığa teslim edildi.” Arızalı insanlar olarak arızalı bir dünyada yaşamaktayız. Dolayısıyla Mesih tekrar gelinceye kadar acılar ve sıkıntılar hayatın bir parçası olacaktır.

Ama Tanrı sıkıntı çekmemize izin verdiği zaman, bunun yapıcı bir amacı var. Sıkıntı çekmek kutsal karakterin gelişmesine yarar. Sıkıntılarımız saplantılı ve düzensiz kader değildir!

Bu konuda Romalılar 5:1-5 ve Yakup 1:2-4 ayetlerini yüksek sesle okuyalım.

Bu ayetlerde sıkıntılar ile Mesih’te olgunlaşma arasında nasıl bir ilişki bulabiliriz?

Bu ayetlerde sıkıntılarla “övünmek” ve denemeleri “büyük sevinçle karşılamak” gibi bir kavram var. Bu ayetlere göre, imanlıların sıkıntıya böyle karşılık vermeleri neden uygundur?

Tanrı’nın sıkıntılara izin vermesi bir amaca bağlıdır. Bu, bir yazgının veya kaderimizin sonucu değildir. Her zaman Tanrı’nın özel amacını bilemeyiz ama Tanrı’yı tanırız. O iyidir. “Neden bu bana oluyor” sorusu yerine, “Bunun aracılığıyla Tanrı benim ne yapmamı istiyor” ve “Beni nasıl değiştirmek istiyor” gibi sorular sormalıyız. Pavlus’un vurguladığı gibi, yenilenme ve olgunlaşma vaadiyle sıkıntıya katlanırız.

Bu nedenle sıkıntılarımız övünmeye değer, anlamlı ve yararlıdır.

SIKINTILARLA NASIL ÖVÜNMELİYİZ

Kültürel olarak sıkıntılı durumlardan hoşlanıyor görünüyoruz. Arebesk bir durumumuz var. Hep sıkıntılar içinde olanlar, nispeten olmayanlardan üstün görürler kendilerini ve bu yüzden o hali sahiplenirler. “Yaşamayan bilemez”, “Ah canım sen anlamazsın”, “Benim hayatım böyle hep”, “Tanrı benden önce başkalarına sıra verir hep”, “Hiçbir zaman bunlar benim için gerçek olmayacak” gibi sözlerle, kendini hep o konumda tutan kişilere rastlarız. Aşağıdaki örnekleri grubumuzda yüksek sesle okuyalım ve her durum için şu soruları cevaplayalım:

Olaylardaki kahramanlarımızın sıkıntılarıyla övünmelerinin altında sizce hangi sebepler yatar?

• Murat Bey, ilkokul 3. sınıftan beri her tatilde mahallesindeki fırında çalışmaktadır. Artık iki büyük fırın sahibi olan Murat Bey, oğullarına her fırsatta ne büyük zorluklardan geçtiğini, bulunduğu yere tırnaklarıyla kazıyarak geldiğini ama oğullarının hazıra konduğunu tekrarlamaktan yorulmaz. En sevdiği cümle, “ben hiç çocukluğumu yaşayamadım”dır.

• Gülten Hanım nişanlıyken, ailesi tarafından zorla nişanlısından ayrılarak amcasının oğluyla evlendirilmiştir. O günden beri Gülten Hanım, evliliği yalnızca bir görev olarak görüp her fırsatta kocasına çocuklarının yanında bile “Beni sana zorla verdiler” sözünü tekrarlar. Övünerek en çok tekrarladığı söz, “Alnıma hiç kara çaldırmadım”dır; kocasına hiç ihanet etmemiştir.

• Yıllar önce eşini kaybeden Mehmet Bey yalnızlıktan çok şikâyetçidir. Kendi yaşıtı arkadaşlarının hala eşleriyle bir arada olduklarını düşündükçe bunu hep içerlemektedir. Akşam olunca radyosundaki hüzünlü şarkılar eşliğinde maziyi düşünerek kendine acır ve “Tanrı sırayı benden önce hep başkalarına verir” diye söylenir.

BANA ACI ÇEKTİRİRKEN BİLE SADIKSIN!

Mezmur 119:67, 71 ve 75 ayetlerini yüksek sesle okuyalım. Okuduktan sonra aşağıdaki soruları birlikte cevaplayalım.

Bu kişi acı çekmeyi nasıl algılıyor ve sıkıntılarla nasıl övünüyor?

Bu tutumu benimsemek için neler yapabiliriz?

UYGULAMA

Bu hafta, çektiğimiz acılara, yaşadığımız sıkıntılara ve bunlara gösterdiğimiz tepkilerimize dikkat edelim. “Kaderci” tutumumuz varsa, bunun farkına varmaya çalışalım ve bizi kaderciliğe yönelten konuları, güvendiğimiz bir kardeşimizle paylaşıp bununla ilgili dua ederek güvenle Rab’be teslim edelim.

İmanlı olarak bu sıkıntılarla fiilen nasıl övüneceğimizi düşünelim. Hazırlıklı olmak için önceden dua edelim ve bu dersteki ayetler üzerinde düşünelim.

Sıkıntılarımızla övünmek bize “yapay” veya “imkânsız” gelirse, güvendiğimiz olgun bir kardeşe danışalım, birlikte bunun hangi açılardan gerçekçi bir tutum olduğunu konuşup bunu hayatımızda etkin kılmak üzere dua edelim.

Ayrıca, sıkıntılar ve denemeler karşısında sevinmeyi öğrenmek için Tanrı’nın karakterimizi geliştirdiğinde nasıl değişebileceğimizi – dayanma gücü, sabır, sakinlik, alçakgönüllülük konularında nasıl ilerlemeler sağlanabileceğini – düşünelim ve dua edelim.

Haftaya bu deneyimleri konuşuruz.

• Bu dersten öğrendiklerinizi kendi cümlelerinizle, kendi çiziminizle, hatta kendi şiirinizle ifade edebilirsiniz.

Resimlerin telif hakkı: Shutterstock (www.shutterstock.com) veya kamu malı.