SUÇLULUK (4)
SUÇLAYAN ŞEYTAN
Resimdeki çocuk gibi her şeyi yapsak bile yine de kendimizi suçlu hissediyor muyuz?
Her şeyi yerine getirip, tövbe ettikten sonra suçluluk hissiyle yine de boğuşuyor muyuz? Aramızda konuşalım.
Suçluluk, insanın Rab’bin önünde kendini görmesine, sağlıklı bir özeleştiri yapmasına ve sonunda suçlu olduğu konuları itiraf edip tövbe etmesine yol açabilmeli. Bu tür suçluluk duygusunun iyi bir şey olduğunu öğrendik.
Bahanelerimizden kurtulmamız gerektiğini de gördük. Ayrıca itiraf edip tövbe ettiğimizde Tanrı’nın bizi bağışladığını da bir önceki derste konuşup bu konuda Tanrı’ya güvenmemiz gerektiğini de işledik.
Bir suçtan tövbe edip her şeyi yaptıktan sonra hala suçlu hissediyorsak, bu suçluluk sağlıklı bir suçluluk olmaktan çıkıyor.
Şöyle diyor Kutsal Kitap:
“Tanrı’nın seçtiklerini kim suçlayacak? Onları aklayan Tanrı’dır. Kim suçlu çıkaracak? Ölmüş, üstelik dirilmiş olan Mesih İsa, Tanrı′nın sağındadır ve bizim için aracılık etmektedir.” (Rom. 8:33-34)
BUNA RAĞMEN, SEN BENİ SEVDİN
Tanrı’yı Yüceltelim İlahi kitabında yer alan 72. numaralı ilahiyi biliyorsak söyleyelim, bilmiyorsak sözlerini dikkatlice okuyalım.
72. İlahi (Söz: Jürg Heusser / Müzik: A. Yazar)
Ya Rab, tövbe ettim diye sana söyledim.
Defalarca sana aidim diye söz verdim.
// Fakat eyvah! Yine kendi yolumdan gittim. //
Tekrar: Buna rağmen, buna rağmen, sen beni sevdin.
Sabır ettin, şefkat ettin, beni affettin.
// Ya Rab, bugün sana gelir, hamtlar ederim. //
Ya Rab, Kurtarıcım sensin diye söyledim.
Tek ümidim, tek kuvvetim, sensin, ey Rabbim.
// Yine kendi aklım, gücüm ile çalıştım. //
Ya Rab, sana sadık işçi olayım dedim.
Benim kalbim, elim senin diye söz verdim.
// Fakat tekrar saygı görmek için uğraştım. //
Ya Rab, seni seven bana kardeştir dedim.
Sevmeliydim, fakat İsa gibi sevmedim.
// Sabrım eksik, hata görür, laflar ederim. //
İlahiyi söyledikten ya da sözlerini okuduktan sonra şu soruları aramızda konuşalım.
İlahi imanlı olarak hangi durumumuzu anlatıyor?
Günah işliyoruz ve tövbe ediyoruz. Belki tekrar aynı duruma düşüyoruz. Peki;
İlahinin nakaratında Tanrı’nın hangi özelliğini görüyoruz?
Suçlarımızı Tanrı’ya itiraf edip tövbe ettikten sonra suçluluk duygusunun devam ediyorsa, bu ilahinin sözleri size nasıl bir öğüt veriyor?
BİZİ KİM SUÇLU ÇIKARACAK?
Yılan, Aden bahçesinde Havva’ya yaklaşıp şöyle dedi: “Tanrı gerçekten, “Bahçedeki ağaçların hiçbirinin meyvesini yemeyin” dedi mi?” diye sordu.” (Yar. 3:1) Vahiy 12:9’da söz edilen “eski yılan”ın, yani Şeytan’ın ilk yaptığı şey budur: Tanrı’nın söylediklerini kulağımıza “Gerçekten böyle mi söyledi” diyerek çarpıtır. Bir önceki derste “itiraf ve tövbe” hakkında öğrendik. Yuhanna mektubunda “Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır.” (1Yu. 1:9) dediğinde, biz Kutsal Yazıların doğruluğuna ve Tanrı’nın karakterine, yani sadık, adil ve merhametli olmasına güvenerek buna iman edebiliriz.
Günah işleriz, bundan dolayı suçluluk duyarız ve itiraf ederiz. İşte o zaman Tanrı bizi kesinlikle bağışlayacaktır. Belki istemesek de aynı günahı hayatımızın bir başka döneminde tekrar işleriz. Eğer itiraf edersek yine bağışlayacaktır. (Elbette bilerek, Tanrı beni nasılsa bağışlıyor, diyerek tekrar tekrar aynı günahı işlemeye devam etmekten bahsetmiyoruz).
İbranilere yazılan mektupta İsa Mesih hakkında açıklanan bir gerçek bize büyük cesaret verir: “Tanrı Oğlu İsa gökleri aşan büyük başkâhinimiz olduğu için açıkça benimsediğimiz inanca sımsıkı sarılalım. Çünkü başkâhinimiz zayıflıklarımızda bize yakınlık duyamayan biri değildir; tersine, her alanda bizim gibi denenmiş, ama günah işlememiştir. Onun için Tanrı′nın lütuf tahtına cesaretle yaklaşalım; öyle ki, yardım gereksindiğimizde merhamet görelim ve lütuf bulalım.” (İbr. 4:14-16)
Bağışlandığımızı bilerek işlediğimiz günahtan dolayı kendi kendimizi suçlamaya devam etmek bizi yanlışa sürükler. Tanrı’ya kefareti için güvenmeyi bırakırız, kiliseden ve kardeşlerden uzaklaşabiliriz, işlediğimiz günahtan dönüp devam etmek yerine, cezayı kendi kendimize vermeye çalışabiliriz. Şeytan’ın istediği mahkumiyet budur.
Suçluluk duygusuna devam etmenin sonucu olarak depresyona girebilir, kendimize acımaya başlayabilir, hatta bu hatamızı dindarlık etmeye veya iyilikler yapmaya yönelerek telafi etme yoluna gitmeye çalışabiliriz. Oysa ki sadece ve sadece İsa Mesih’in kanının bizi temizlediğine güvenmemiz gereklidir.
Kutsal Ruh’un suçlarımızı göstermesi, bizi Tanrı’ya döndürmek, itiraf edip günahımızdan vazgeçmemizi sağlamak içindir. Şeytan’ın suçlaması ise bize zarar vermek, Tanrı’nın vaatlerine güvenimizi zedelemek, hem Tanrı’yla hem de kardeşlerle ilişkimizi bozmak içindir.
Bizler Tanrı’nın vaatlerine ve karakterine güvenerek Şeytan’ın suçlamalarına karşı gelebiliriz.
İTİRAF ETTİM, YA SONRA!
Konuyla ilgili örnekleri okuyalım şimdi. Her örnek için itiraf ve tövbenin ardından devam eden sağlıksız suçluluk duygusuyla ilgili şu soruları birlikte cevaplandıralım:
İtiraf ve tövbeden sonra devam eden suçluluk duygusunun zararları neler olabilir?
Bu durumda Tanrı’nın vaadine nasıl güvenip devam edebiliriz?
• Kasadan fazla para çektim. Söylemeden bunu yaptığım için çok pişman oldum. Tekrar geri verip söylememe rağmen kendimi çok kötü hissediyorum. Ne korkunç bir insanım! Bu insanların yüzüne bir daha nasıl bakarım?
• Bütün hafta verilen görevleri yapmamak için bahaneler uydurdum. Sonunda Rab bana bunun yanlış olduğunu gösterdi. Ancak şimdi nasıl yapacağımı bilemiyorum.
Ya patronum beni işten çıkarmak isterse? Eşime ne derim? Şimdi ne yapacağım?
• Kardeşim hakkında yanlış şeyler söyledim, dedikodu yaptım. Tövbe etmek istiyorum ama buna layık değilim. Nasıl böyle şeyler söyleyebildim?
• Öyle kötü biriyim ki bu hizmeti yapmak istemiyorum. Vazgeçiyorum her şeyden. Kendimden bıktım. Hiç düzelemeyeceğim herhalde...
• Bu hafta kiliseyi temizleyeyim ve yemek yapayım. Ancak kendimi böyle iyi hissedebilirim. Esra hakkındaki düşüncelerimi belki böyle yenebilirim.
• Bu hafta hep yanlış filmler seyrettim. Kötü şeyler düşündüm. Düşüncelerimde öyle kötüyüm ki! Kendimi pis hissediyorum. Ben kiliseye gitmeye layık değilim. Bundan sonra gitmeyeceğim.
• Durmadan ağzımdan kötü sözler çıkıyor. Değişmek için uğraşıyorum. Tanrı beni neden sevsin ki? Söylediği küçücük şeyleri bile yapamıyorum.
EVE DÖNÜŞ
Birinci dersimizde okuduğumuz Kutsal Kitap öyküsüne yeniden bakalım. Luka 15:11-32 ayetlerini yüksek sesle okuyalım.
17-24. ayetlere dikkat ederek şu soruları aramızda konuşalım;
Çocuk pişman olup döndüğünde babasının tepkisi nasıldı?
Çocuğun eski hayatı hakkında sorular sormaması, onu suçlamamasını düşündüğümüzde, Baba Tanrı’nın bize olan tutumu hakkında ne öğreniyoruz?
25-32. ayetlere dikkat edelim. Soruları bu ayetlere göre cevaplayalım;
Büyük oğlun tavrı nasıldır?
Küçük oğulla ilgili suçlamaları hakkında ne düşünüyorsunuz?
Baba bu suçlamalara nasıl yanıt verdi?
Kendi hayatımız için bu öyküden suçluluk duygularımızla ilgili nasıl bir ders çıkarabiliriz?
UYGULAMA
Tanrı suç işledikten sonra bunu itiraf edip tövbe ettiğimizde bizi bağışlar.
Bu gerçekle ilgili ayetleri ezberleyelim veya yazalım.
“Tanrı’nın seçtiklerini kim suçlayacak? Onları aklayan Tanrı’dır. Kim suçlu çıkaracak? Ölmüş, üstelik dirilmiş olan Mesih İsa, Tanrı′nın sağındadır ve bizim için aracılık etmektedir.” (Rom. 8:33-34)
“Günahımız yok dersek, kendimizi aldatırız, içimizde gerçek olmaz. Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır.” (1Yu. 1:8-9)
“Ne mutlu isyanı bağışlanan, Günahı örtülen insana! Suçu RAB tarafından sayılmayan, Ruhunda hile bulunmayan insana ne mutlu!” (Mez. 32:1-2)
• Bu dersten öğrendiklerinizi kendi cümlelerinizle, kendi çiziminizle, hatta kendi şiirinizle ifade edebilirsiniz.
Resimlerin telif hakkı: Shutterstock (www.shutterstock.com) veya kamu malı.