İTAAT (4)

ANLAMAM MI LAZIM?

İtaat konusunu düşündüğümüz zaman, sonuçların ne olacağını tam olarak kestiremediğimiz için itaat etmekte zorlandığımızı görüyoruz. Aslında bizler hep, ‘Neden böyle yapmak zorundayım?’ diye sorarız ve birçok gerekçe buluruz yapmamak için (veya yapmamamız söyleniyorsa yapmak için). Ama ‘Neden bunu yapmak bana bu kadar zor geliyor?’ diye sormak aklımıza gelmez.

Sizce neden bu kadar zordur, yapma denileni yapmamak veya yap denileni yapmak?

Adem ile Havva da bunu düşünmüş olmalılar ki yemeleri yasaklanan meyveden yemekte sakınca görmeden yediler. Ailelerimizin yapmamaları gerekirken yaptığı şeyleri görüyoruz, kardeşimizin daha ufacıkken yap dediğiniz şeyleri yapmamak için nasıl savaş verdiğine şaşırıyoruz, kendi küçüklüğümüzde yaptığımız yaramazlıklar sonunda başımıza neler geldiğini hatırlıyoruz. Demek ki bu konu düşündüğümüzden daha derin ve hepimizi ilgilendiriyor. Demek ki mesele ailelerimizin veya öğretmenlerimizin veya başka insanların ne kadar haklı oldukları veya olmadıkları değil, bizim yüreğimizin tutumudur. “Keşke benden korksalardı ve bütün buyruklarıma uymak için her zaman yürekten istekli olsalardı! O zaman kendilerine ve çocuklarına sürekli iyilik gelirdi” der Rabbimiz, Yasa’nın Tekrarı 5:29’da.

Adem ve Havva o meyveyi yemeselerdi neler olabilirdi bilmiyoruz ama yedikleri andan itibaren gözle görünmeyen kötülüklerin yüreklerine bir bir ekildiğini, öfkenin, şiddetin, yalnızlığın, zorlukların ve ölümün kısa sürede artarak yaşamın bir parçası olduğunu okuyoruz. Bir meyve yemenin böyle sonuçlanacağını bilmiyorlardı ama Rab biliyordu ve o yüzden onlardan sadece yememelerini ve bu konuda Rab’be güvenmelerini istedi. O zaman nasıl olduğunu anlamadığımız içimizdeki çekişmelerin, öfkenin, anlam veremediğimiz isyanın gözle görülmeyen nedenlerini başkalarından çok kendimizde aramaya başlayabiliriz. Ailemizin, öğretmenlerimizin, büyüklerimizin ama özellikle Tanrı’nın isteklerinin bize ağır, anlamsız gelmesinin, kendi yolumuzdan gitme arzumuzun asıl nedeni yüreğimizdir.

Söz dinlemezlik bir insanla başladı ama insanın Tanrı’nın sözüne her durumda güvenmesiyle bunun değişebileceği de Kutsal Kitap’ta bize anlatıldı. İbrahim Tanrı’nın vaadi uyarınca yaşlılık zamanlarında mucizevi olarak kavuştuğu İshak’ı yine Tanrı’nın buyruğuna itaat ederek kurban etme adımını attı. Tanrı’nın son anda bir koç sağlayacağını bilmiyordu ama bunu kendisinden isteyen Tanrı’nın bir bildiği olduğuna güveniyordu. Rab için itaat kurbandan daha üstündür (1. Samuel 15:22-23). Çağlar boyunca İbrahim, Nuh, Ester, Yeşu, Musa, Samuel, Meryem, hatta hepimizin kuşkucu olarak andığımız Tomas gibi Tanrı hizmetkarları daha yüce olanın amaçlarını her şeyden üstün tutarak ve sadece basitçe O’na güvenerek itaat adımları attılar. Onların adımları tarihin gidişatını belirledi.

Daha da önemlisi, “bir adamın sözdinlemezliği yüzünden nasıl birçoğu günahkâr kılındıysa, bir adamın söz dinlemesiyle birçoğu da doğru kılındı.” (Romalılar 5:19). Bu söz dinleyen insanın kim olduğunu biliyoruz! İsa Mesih. O küçüklüğünden itibaren ailesinin sözünü dinlemiş, büyüyüp din önderleriyle tartışmaya girdiğinde bile saygılı davranışlarından ötürü övgü toplamış, mucizelerini gösterdiği halde Tanrı Oğlu olduğuna inanılmadığında kimseyle savaşmamış, ele verildiğinde korkudan kendisini terk eden dostları için dua etmekten geri durmamış, en sonunda kendisini ölüme götürenler için bile bağışlanma dilemiştir. İsa Mesih yeryüzünde günahsız, Kutsal Ruh’la dolu kimliğiyle insan olarak yaşamışken sıkıntılar çekmiştir.

Bu yüzden bizler sıkıntı çektiğimizde, zorlandığımızda, tereddüt ettiğimizde içimizde Ruhu’nu taşıdığımız İsa bizi anlar. Aynı zamanda yüklerimizi taşıdığı için “Benim boyunduruğum hafif ve taşıması kolaydır” der. Öyleyse O’nun sözleri bize doğru görünmese de, bizi nereye ulaştıracağını bilemesek de, biz hiçbir şey anlamadığımız ve göremediğimiz halde Rab’bin her şeyin sonunu ve amacını bildiğine güvenerek adım atabiliriz. İsa’nın bize bağışladığı Kutsal Ruh sayesinde ve O’nun gücüyle günden güne her sözüne güvenerek adımlarımızı bu yolda atmaya devam edebiliriz. Yapmamız gereken şey ilk adımı atmaktır. Cilalayıp parlatmaya devam etmek için ihtiyacımız olan her şeyi Tanrı bize sağlar ve bizi yalnız bırakmaz.